Niebezpieczny umysł to ten, który podkopuje Prawdę.
Ten, który wątpiąc mija cel pozostawiając go niezauważonym.
Ten, który w swej nieufności nie rozpoznaje Prawdy, kiedy ma ją przed nosem.
To ten, który nawołuje do dalszych poszukiwań.
Który nie znosi myśli, że mógłby się zatrzymać.
To ten, który nie rozpoznałby Buddy, nawet gdyby stanął z nim twarzą w twarz.
Ten, który jak asy z rękawa wyciąga argumenty:

A co, jeśli to, co czujesz nie jest prawdziwe?
Co, jeśli twoja pewność Prawdy to pycha ego?

JAK ROZPOZNAĆ NIEBIEZPIECZNY UMYSŁ I NIE DAĆ SIĘ MU?

Niebezpieczny umysł rozpoznasz, kiedy znajdziesz się w sytuacji, kiedy niczego już nie jesteś pewny.
Doświadczałeś Prawdy i wtedy nie miałeś żadnych wątpliwości. Widzisz to, kiedy rozważasz przeszłość, ale tracisz całą pewność, kiedy masz wziąć odpowiedzialność za siebie tu i teraz.
Boisz się, lękasz, panikujesz, czujesz się zagubiony.
Boisz się, że pragnąć Prawdy, przyjmiesz fałsz, a on cię uwięzi, jeśli będziesz pewny.

(Tym samym właśnie to się dla Ciebie wydarza: jesteś uwięziony w fałszu przez swoje zwątpienie).

Boisz się być pewnym tego, co czujesz.
Boisz się zaufać temu, co czujesz.
Boisz się wziąć odpowiedzialność.
Boisz się być u celu, którego poszukujesz, bo jeszcze nie zaufałeś.
Tak naprawdę nie chcesz być u celu, którego pragniesz.

Właściwe pytanie brzmi: KTO nie chce być u celu? Kto stosuje te wszystkie mechanizmy manipulacyjne, na które dajesz się nabrać, aby tylko nie znaleźć tego, czego pragniesz Ty prawdziwy?
Kto w świetle Prawdy przestanie istnieć, utraci swój pozorny byt?

Poszukujący nie może istnieć, kiedy cel się urzeczywistnia.

Czy naprawdę pragniesz być u celu ponad wszystko?
Czy jesteś już gotów, by zaufać bezgranicznie, to znaczy tak, że wszystko, co jeszcze jawi Ci się jako cenne, potraktować jako myto, które uiścisz w progu niebiańskich bram?
Nawet, jeśli nie jesteś pewien, czy warto?
Nie jesteś pewien czy warto poświęcić złudzenia, które Ten, który nie rozpoznaje Prawdy, ceni najbardziej na świecie?
Czy jesteś gotowy, by oddać wszystko, co posiadasz i co cenisz, bez mrugnięcia okiem, w Zaufaniu, na rzecz tego, co tylko przeczuwasz?
Co cenisz jeszcze bardziej, niż Prawdę?
Czy cenisz swoje własne życie bardziej niż Prawdę?

Jeśli tylko Prawda istnieje, Prawda może wyzwolić, Prawda jest Miłością, Prawda jest Niebem – KTO uważa, że cokolwiek innego jest prawdziwe, KTO ceni bardziej to, co znajome, bezpieczne, ale sprawiające, że cierpisz?

KTO się boi? KTO się lęka?
W Prawdzie jest tylko Pewność.

Całe zwątpienie pochodzi z umysłu.

Jeśli jesteś zdolny słyszeć Prawdę, słyszeć Głos Serca, jeśli jesteś zdolny CZUĆ (jeśli jesteś do tego zdolny, wiesz o tym już teraz), dlaczego wpuszczasz wątpiący umysł, dlaczego pozwalasz mu podkopywać Twoją Prawdę?

KTO KORZYSTA NA TYM, ŻE NIE JESTEŚ W PRAWDZIE?

KTO w niej niknie?

KTO boi się swojej własnej śmierci?

Co Cię tak naprawdę motywuje do podążania ścieżką ku Prawdzie?

Znajdź w sobie tego, kto ponad wszystko, ponad cały lęk, WYBIERA WIDZIEĆ PRAWDĘ, a Prawda sama się objawi.

Umysł nigdy nie dotrze do Prawdy.
Pogódź się z tym.
Wybierając umysł z jego wątpliwościami, wybierasz utknąć w fałszu, wybierasz pozorną drogę, która nie istnieje, wybierasz zaprzeczać Prawdzie.

Porzuć umysł, opuść tego, który uniemożliwia Ci rozgoszczenie się w Sobie.
Powiedz: OD TEJ CHWILI NIC NIE JEST CENNIEJSZE OD PRAWDY.
Pogódź się z tym, że to nie ty tego dokonasz.
Ale Twoja wola, Twoja deklaracja, jest tym, co w zupełności wystarczy, aby Cię wyzwolić.

Poddaj się wreszcie!

Powiedz: nie jestem zdolny sam nic uczynić, z ufnością oddaję Tobie wszystkie przywiązania, wszystko, co cenię i wszystko, czego boję się utracić. Oddaję Tobie, wszystkie lęki, wszystkie chęci i całą niepewność. Oddaję Ci całego siebie, bo sam nie jestem zdolny rozpoznać niczego. Ufam Tobie całkowicie, bo ponad wszystko wybieram Prawdę.

Z miłością
Dominika